مهدی طارمی مثل علی دایی؛ تاریخ تکرار خواهد شد.
کم نیستند کسانی که از دیدن بازوبند کاپیتانی بر بازوی مهدی طارمی
در اولین بازی سال جدید خورشیدی تعجب کردند. دیدار رفت با ترکمنستان
در ورزشگاه آزادی که با ۵ گل به نفع تیم کشورمان تمام شد
یک نکته مهم داشت که در لابلای هیاهوی تعطیلات نوروزی گم شد.
در این مسابقه سردار آزمون و مهدی طارمی به عنوان نفرات اول
و آخر ترکیب ۱۱ نفره وارد زمین فوتبال شدند و در حالی که انتظار
همه این بود که سردار به عنوان نفر اول با بازوبند کاپیتانی به زمین بیاید،
او به عنوان نفر آخر وارد شد و بازوبند روی بازوی طارمی بود.
در دنیا روش‌های مختلفی برای انتخاب کاپیتان وجود دارد اما
در تیم ملی و فوتبال ما همیشه اصل بر سابقه و کسوت بوده
و تنها یک بار استثنا در این زمینه برای «علی دایی» رخ داد.
زمانی که در جام ملت‌های ۲۰۰۰ لبنان «حمید استیلی»
سابقه و کسوت بیشتری داشت اما خود بازوبند را بر بازوی دایی بست
و پشت سر او وارد زمین شد. دایی آن روزها ستاره فوتبال ایران
در بایرن مونیخ و فوتبال جهان بود و هنوز هم شناسنامه فوتبال ماست.
در دنیا همه فوتبال ایران را با نام علی دایی می‌شناسند
و خیلی کشورها بازوبند کاپیتانی خود را به چنین ستاره‌ای می‌دهند
تا سمبل رسمی آنها هم باشد. علی دایی ویژگی‌های زیادی داشت،
از جمله اینکه برخلاف بسیاری لژیونرها هرگز تیم ملی و بازی‌های ملی
را فدای باشگاه و منافع شخصی نکرد. همین ویژگی باعث شد
او در تمام بازی‌های رسمی و دوستانه حاضر باشد و خیلی زود رکورد
بازی ملی را هم از آن خود کرد، رکوردی که تا امروز فقط نکونام از آن عبور کرده است.
و بر این اساس دیتای بعدی این می‌شود که در میان تمام کسانی
که شانس دعوت به تیم ملی را دارند، مهدی طارمی با ۸۴ بازی
رکورددار تیم ملی است و با توجه به رفتاری که او در این سال‌ها نشان داده،
حتی بعد از پیوستن به اینترمیلان هم هیچ بازی ملی را از دست نخواهد داد!
