نارضایتی از نتایج پرسپولیس به بالاترین حد در سال‌های اخیر رسیده است. تیم فاتح سه‌گانه در فصل گذشته در این فصل از لیگ برتر از رقبای همیشگی‌اش یعنی استقلال و سپاهان عقب افتاده است.
در لیگ قهرمانان آسیا هم به رغم شرایط مناسبی که در روز آخر مسابقات مرحله گروهی برای صعود داشت در ورزشگاه آزادی و مقابل چشمان هواداران پرتعدادش از الدحیل قطر شکست خورد و نتوانست از گروهش صعود کند.
چیزی که باعث ناامیدیِ بیشترِ هواداران پرسپولیس شده است این است که تیم از نظر فنی و تاکتیکی دورنمای چندان روشنی ندارد. پرسپولیسی‌ها هر چقدر صبر می‌کنند نتیجه کمتری می‌گیرند. پرسپولیس در آخرین قسمت از سریال نمایش‌های ضعیفش هفته گذشته مقابل استقلال خوزستانِ قعرنشین با تساوی دو بر دو متوقف شد.
شاید اولین مسابقه‌ای که پرسپولیس در فصل جدید انجام داد و با نارضایتی و ناامیدی هوادارانش همراه شد بازی اول با النصر عربستان در لیگ قهرمانان آسیا بود. در آن مسابقه پرسپولیس در ورزشگاه خالی از هوادارِ آزادی با دو گل مغلوب النصر شد.
در همان مسابقه بود که پرسپولیس مهدی ترابی و وحید امیری و کمی بعد میلاد سرلک را به دلیل مصدومیت از دست داد. با این وضعیت به نظر می‌رسید پرسپولیس برای بازی دوم در آسیا مقابل الدحیل که باید در قطر برگزار می‌شد کار بسیار سختی در پیش دارد.
اما در کمال تعجب و در یک اتفاق غیر منتظره، تیمِ یحیی گل‌محمدی در مسابقه با الدحیل قطر نمایشی رویایی و شگفت انگیز داشت و توانست با یک گل بر میزبانش غلبه کند. تعداد قابل توجهی از هواداران پرسپولیس اعتقاد داشتند (و هنوز هم دارند) نمایش پرسپولیس مقابل الدحیل، بهترین نمایشی است که از این تیم در یکی دو دهه اخیر دیده بودند. حتی بهتر از همه نمایش‌های خوبِ پرسپولیس با برانکو ایوانکوویچ!
حالا سوال این است که چرا یحیی و پرسپولیس به آن مسابقه رجوع نمی کنند تا ببیند چطور توانستند آن بازیِ شگفت‌انگیز را انجام بدهند. آن هم در حالی که ستاره‌هایی مثل امیری و ترابی را در اختیار نداشتند!
پرسپولیس در آن مسابقه با سیستم 1-4-1-4 به زمین رفت. علیرضا بیرانوند در دروازه ایستاده بود. مرتضی پورعلی‌گنجی، محمد حسین کنعانی زادگان، علی نعمتی و دانیال اسماعیلی‌فر در خط دفاع بازی کردند.
مسعود ریگی تنها هافبک دفاعی پرسپولیس بود. یاسین سلمانی، سروش رفیعی، سعید صادقی و امید عالیشاه 4 هافبکی بودند که یحیی برای این بازی انتخاب کرد. شهاب زاهدی هم در خط حمله بازی کرد.
الان پرسپولیس مرتضی پورعلی‌گنجی و یاسین سلمانی را برای مدت طولانی در اختیار ندارد. درست است که این دو نفر بازیکنان خوب و موثری بودند و هستند اما اختلاف نفرات جایگزین با آنها زیاد نیست. تازه الان ترابی هم مدتی است به تیم اضافه شده است.
در واقع یحیی حداقل 80 درصد تیمی را که بهترین بازی دهه اخیر پرسپولیس را انجام داد در اختیار دارد. این یعنی ابزارِ تکرار آن بازی دیدنی و کم‌‌نظیر، تا حد زیادی موجود است. اما افت چند ستاره و همین طور مشکل روحی – روانی باعث شده حتی شاهد 10 درصد از کیفیت آن تیم هم نباشیم.
به نظر می‌رسد مشکل پرسپولیس با آماده شدن چند نفر و رفع مشکلات روحی حل می‌شود. 3 بازی بعدی پرسپولیس مقابل شمس‌آذر قزوین، نساجی مازندران و مس رفسنجان فرصت خوبی برای بازگشت پرسپولیس به کورس مدعیان و اعاده حیثیت یحیی است.
