غیبت در نشستهای خبری؛ حقِ غیرحرفهای نکونام!
جواد نکونام در حالی در نشستهای خبری بازیهای تیمش حاضر نمیشود
که نمیتوان تمام تقصیرها را گردن او انداخت چراکه بیاعتنایی
سرمربی استقلال ناشی از ضعف ساختاری لیگ برتر ایران، یعنی نبود حق پخش تلویزیونی است.
برگزاری یک لیگ فوتبال به صورت حرفهای الزامات مختلفی دارد
که فوتبال ایران با میانبری بزرگ تنها نام آن را یدک میکشد تا نشان دهد
که بدون داشتن پیشنیازها هم میتوان یک لیگ حرفهای در اختیار داشت.
یکی از پیش پا افتادهترین الزامات لیگ حرفهای،
برگزاری منظم بازیها و اداره امور آن است که فوتبال ایران در این امر هم عاجز است.
حتی وقتی به اصول ابتداییتر نگاه میشود،
باز هم فاصله زیادی تا حرفهای شدن وجود دارد که نمونه بارز آن،
برنامهریزی برای انجام درست یک نشست خبری ساده است.
سالهاست که بدعت عجیبی از سوی برخی از سرمربیان لیگ برتری وجود دارد
که به نشست خبری قبل و بعد از بازی نمیآیند یا دستیارشان را به نشست میفرستند
یا به طور کلی قرار گرفتن مقابل رسانهها را نادیده میگیرند.
لیگ بیست و سوم هم از این بدعت مستثنا نیست و بزرگترین غایب نشستهای خبری امسال
، جواد نکونام سرمربی استقلال است.
غیبت نکونام در نشستهای خبری پس از آغاز نیم فصل دوم روند بسیار صعودیای پیدا کرده
تا حدی که او فقط در ۳ نشست خبری از ۱۴ نشست خبری ممکن حضور پیدا کرده است.
دلایل مختلفی برای غیبت نکونام در نشستهای خبری گفته شده است،
به عنوان مثال مهدی هاشمینسب در نشست خبری پیش از بازی با مس میگوید
که شاید نکونام «حال نمیکند» که به نشست نمیآید؛
پاسخی که اگر به شکل دیگری عنوان میشد باید
به شناختمان از شخصیت هاشمینسب شک میکردیم.
علاوه بر هاشمینسب، کیانوش رحمتی دیگر دستیار نکونام در پاسخ به این سوال گفت:
«تمرکز او بیشتر روی تیم و بازیکنان است.
روز قبل بازی مهم است و میخواهد تمرکز صد درصدی روی تیم داشته باشد.»