خشم و عصبانیت در رختکن رئال مادرید
کارلو آنچلوتی معمولا مردی آرام است و در بیشتر موارد، اگر از نتیجه راضی باشد (حتی اگر تیمش برنده نشده باشد)، در کنفرانس‌های خبری مردی مهربان است. در جشن قهرمانی‌های که او در رئال مادرید به دست آورده است، این به خوبی ثابت شده است: خواندن سرود دسیما در برنابئو، ژست گرفتن با سیگار و عینک آفتابی، رقصیدن با بازیکنان روی چمن و … اما این را نباید با نرمش و انفعال اشتباه گرفت.
کارلتو شخصیت خودش را دارد. او در 65 سالگی همه چیز را در دنیای فوتبال دیده است و وقتی باید هشدار بدهد و جدی شود، آن را انجام می‌دهد. دیدن او با چهره‌ای برافروخته و انتقاد از تیم، به این معنی است که یک چیزی در رئال خوب پیش نرفته است و در مایورکا، جایی که رئال مادرید اجازه داد دو امتیاز اول لیگ از دست برود، اوضاع چنین بود.
بلد نبودیم دفاع کنیم
دلیل برای عصبانیت هم کم نبود: مایورکا بارها (11 به 10) به سمت دروازه رئال شوت زد و به همان تعداد شوت‌های داخل چهارچوبش نیز بیشتر بود (پنج بار). با تفاوت پتانسیلی که بین دو تیم وجود دارد. و مهم‌تر از همه، نیمه دوم ضعیفی که از رئال دیدیم، به‌شدت مرد ایتالیایی‌ها را ناراحت کرد. تیم او پس از استراحت بین دو نیمه حتی یک پاس بازیکنان مایورکا را قطع نکرد. مایورکا نه تنها خود را وقف دفاع از اندوخته‌اش کرد، بلکه به تلاش برای زدن گل دوم هم ادامه داد و چیزی نمانده بود در دو مورد به این هدف برسد.
کارلتو بعد تساوی رئال گفت: «ما خوب شروع کردیم، اما در نیمه دوم تعادل نداشتیم. این بازی‌ای بود که می‌شد ببازیم. اگر در عقب زمین تعادل نداشته باشید، باید ضد حملات و ارسال‌های متوالی رقیب را تحمل کنید و بله، اصلا بازی خوبی نبود. در واقع کاملاً واضح بود که ما باید بهتر دفاع کنیم و تعادل بیشتری در زمین داشته باشیم. ما یک تیم بسیار تهاجمی هستیم، اما تعادل دفاعی ضروری است.»
این حرف‌ها به معنای عدم تعهد فردی و حتی تنبلی خاصی در برخی بازیکنان بود و کارلتو در کنفرانس مطبوعاتی بیش از یک‌بار این را تکرار کرد: «من نمی‌خواهم بهانه بیاورم. ما فقط باید بهتر عمل می‌کردیم، با نگرش بیشتر. وقتی در مورد جنبه دفاعی صحبت می‌کنم، بیش از همه اشاره‌ام به تعهد جمعی است. ریکاوری توپ برای ما سخت بود، پس از اینکه توپ را از دست می‌دادیم، پرس و فشار آوردن برای ما سخت می‌شد. همه این‌ها باید بهبود یابد. تیم بیش از حد باز بازی می‌کرد و ما باید متمرکزتر باشیم. مشکل جسمی و روحی نیست. آنچلوتی توضیح داد که مشکل تیم در تفکر دفاعی است.»
وقتی تونی کروس رفت
با آمدن امباپه و جدایی کروس مشخص بود که این اتفاق می‌تواند رخ دهد. رئال مادرید در برخی مقاطع ترکیبی را با چهار هافبک امتحان کرده است. همچنین با دو هافبک دفاعی، یک هافبک تهاجمی مثل بلینگام و سه مهاجم: امباپه، وینیسیوس و رودریگو. ترکیب‌هایی که در طول بازی مرتب عوض می‌شود.
یک 3-3-4 که روی کاغذ باید در فاز دفاعی به 2-4-4 تبدیل شود (رودریگو از قبل می‌داند که نوبت اوست که بیشتر از هم تیمی‌های هجومی‌اش بدود)، اما گاهی اوقات، مخصوصاً الان که آمادگی بدنی بالا نیست، تغییر سیستم به 2-4-4 با مشکلاتی مواجه می‌شود و این در زمین مایورکا به عینه مشهود بود. و میزبان از همه این‌ها استفاده کرد و خیلی راحت به محوطه جریمه رئال می‌رسید.
“مشخص است که مشکل از کجاست”
اما کارلتو نمی‌خواست تقصیر را گردن بخش خاصی از تیم بیندازد. او در عصبانیت خود مسئولیت را به‌طور مساوی تقسیم کرد: «می‌توانید فکر کنید که مسئله مهاجمان است، اما می‌تواند دفاع و هافبک‌ها هم باشند که به پرس مهاجمان کمکی نمی‌کنند. مشکل یک، دو یا سه نفر نیست. این یک مشکل تیمی است، در این دیدار ما نفهمیدیم که این یک جنبه مهم در این بازی است و مایورکا بهتر از ما بازی دفاعی بسیار خوبی انجام داد. پس تساوی عادلانه بود.»
در مجموع، آنچلوتی خوانشی مثبت از بازی داشت و عصبانیتش بی‌دلیل نبود. درست مثل سال گذشته وقتی رئال در دربی لیگ در متروپولیتانو مقابل اتلتیکو 3-1 باخت و کارلتو درس بزرگی گرفت. تیم او بعد از آن باخت دیگر اشتباه نکرد. او بعد از دربی نیز در مورد اصلاحات در خط دفاعی صحبت کرد و این تیم در کل فصل فقط یک بازی دیگر (مقابل اتلتیکو در کوپا دل ری) را باخت.
مشکل رئال برابر مایورکا از جنبه تاکتیکی نبود، بلکه اشاره آنچلوتی به مسئله تعهد و اراده بازیکنان بود. سرمربی رئال ترجیح می‌دهد فکر کند که درس‌های لازم گرفته شده است: «وقتی باید توپ از دست رفته را ریکاوری کنیم، باید همه با هم به آن فکر کنیم. شما می‌توانید از این مسابقه چیزهای زیادی یاد بگیرید. واضح است که مشکل ما کجا بود.»
کارلتو در شبی که به ندرت او را این‌چنین عصبانی دیده بودیم، اولین هشدار جدی را به شکل علنی داد. کهکشانی‌های او پیام را گرفتند؟ در بازی با وایادولید همه چیز مشخص می‌شود.
